Cabaretière Mylène d’Anjou (52) is een van de special guests tijdens ons theatercollege Te Lijf. Op 3 oktober a.s. in de Oude Luxor in Rotterdam onderzoekt zij samen met ons de positie van de ouder wordende vrouw in deze maatschappij.
Wat betekent vrouwzijn voor jou en wat doe je ermee in je voorstellingen?
‘Het vrouwzijn betekent eigenlijk alles voor mij, omdat ik dat nu eenmaal ben. Daar kom ik ook niet onderuit, zal ik maar zeggen. In het maken van mijn voorstellingen betekent het ik regelmatig mijn vrouwelijke blik zet tegenover de mannelijke blik.’
Kun je daar een voorbeeld van geven?
‘Uh, jee, niet zo snel, maar eh, nou, neem ongesteldheid. Als mannen dat zouden hebben, zouden ze daar heel erg over kunnen opscheppen naar elkaar. Zo van: hee, hoeveel heb jij? Oh, dat is niets, bij mij zijn de emmers niet aan te slepen. Terwijl vrouwen altijd bezig zijn met gevoel, die hebben het daar niet over. Ook uit schaamte, juist tegenover mannen, omdat mannen de menstruatie meestal maar vies vinden. Als vrouwen tampons gaan halen, leggen ze die daarom onderin de tas zodat niemand ze ziet. Ofwel, vanuit deze tegenstelling zou je grappen kunnen maken.’
Waar ben je in de overgang?
‘Ik zou wel eens willen weten waar ik ben in de overgang. Het juist zo frustrerend aan die fokking overgang dat alles zo vaag is. Je kunt niet naar de dokter, even bloedprikken en dat ze dan zeggen: je bent al op 80 procent, je bent er bijna doorheen. Hoe het nu is vind ik echt onverdraaglijk, héééél frustrerend. Je hebt er maar mee te dealen en dat doe je natuurlijk ook wel. Maar je wordt er wel gek van, het gaat maar op en neer. Heb je er weken geen last van, ben je het bijna vergeten, komt het weer. Dat ik weer denk: wat is dit nou weer? Dus het zou wel helpen als iemand eens tegen je zou zeggen: Oh dit en dit is er aan de hand en dat, dat en dat moet je doen en dan ben je er doorheen. Of dat degene zegt: zo, je moet nog hooguit één jaar.’
”Mijn bullshitradar slaat heel snel uit omdat ik geen geduld meer heb”
Een soort eindpunt?
‘Já, want ik zit er inmiddels vier à vijf jaar in, zoiets. En ik weet, het kan wel tien jaar duren. Dus het zou fijn zijn als het te meten was. Nu weet alleen ik dat ik er last van heb. Alsof alles met een uitroepteken is, alsof iemand de hele tijd in mijn oor tettert: je bent oud! Maar ik weet wel dat ik oud word. En weet je, ik vind dat helemaal niet erg. Dus waarom is die overgang zo aanwezig in mijn leven?
Dus hierbij een oproep dat er eens iemand moet komen die zegt waar je bent in de overgang?
‘Nou, ik vraag mij af als mannen dit zouden hebben, of er dan op dit aspect meer onderzoek zou zijn verricht. Ik vermoed van wel.’
Een Minister van de Overgang?
‘Het zou interessant zijn als er een goed medicijn zou zijn tegen de overgang, zonder bijwerkingen. Ik zou de overgang graag willen overslaan in elk geval. Ik snap de functie ook niet. Vroeger gingen mensen al dood voordat de overgang überhaupt begonnen was. Het is ook voortdurend de boodschap over de datum te zijn. Alsof ik met een 35%-kortingssticker op mijn voorhoofd over straat loop.’
Er zijn toch ook wel wat positieve elementen aan de overgang?
‘Nou eh, even denken hoor. Tja, ik weet er eentje. Bij musicals zijn veel mensen betrokken. Dan hoor je nog wel eens: oh, damn, heeft er iemand misschien tampons bij zich? Dan denk ik: o ja, dat had ik vroeger ook altijd. Dat is nou iets wat ik niet mis, dat ongesteld zijn iedere maand. Maar het is niet iets waar je drie keer in de maand aan denkt. Zoiets als: gelukkig is dat voorbij. Misschien moet ik een tampon aan mijn computer plakken, zodat ik daar vaker even aan kan denken… .’
Verder nog wat positiefs?
‘Wat misschien positief is dat ik mij niet meer zo druk maak over dingen. Zo zie ik vaak jongere vrouwen om mij heen zich druk maken over of ze wel of niet leuk worden gevonden. Daar zit bij mij wel een soort rust in. Al heeft dat misschien ook te maken met dat ik al heel lang een vaste relatie heb, die ik heel prettig vind. Ik merk ook wel dat ik niet meer zo wordt opgemerkt. Maar dat vind ik ook niet zo erg. Dat geeft ook wel rust.’
Hoe belangrijk is uiterlijk voor je?
‘Ik vind het nog steeds belangrijk om er op mijn manier goed uit te zien. Het is dus niet zo dat het voor mij allemaal niet meer hoeft, maar als ik met zijn twee stiefdochters van 23 en 20 jaar over straat loop, is het duidelijk dat zij de aandacht trekken en ik niet. Maar dat is okay. Ik vind het leuk op te merken dat zij in de markt liggen. En ik vind het heel rustig om te voelen dat ik niet meer in de markt lig. ‘
Wat ga je doen tijdens de voorstelling Te Lijf op 3 oktober in de Oude Luxor in Rotterdam?
‘Vooral praten met het publiek over de overgang. Mijn visie daarop. Want het is wel grappig, en maar goed ook, dat de overgang tegenwoordig steeds meer in het nieuws is. Maar aan de andere kant weten we toch nog best weinig. Dit terwijl de helft van de bevolking heeft ermee te maken, nu of in de toekomst. Ik ben wel eens een gesprek gehad met een overgangsconsulente, maar dan nog blijft het behoorlijk vaag. Van dit proberen, dat proberen. Maar ik heb het idee dat niemand het werkelijk goed weet. Dat vind ik behoorlijk frustrerend.’
Wat gebeurt er dan bij jou precies?
‘Die hormonen zijn van zichzelf al vrij heftig en bepalend. Rond je menstruatie kunnen ze best wel huishouden, zeg maar. Dat je ligt te janken, dat je het allemaal niet snapt. Dat je het niet meer ziet zitten en dan word je de volgende dag ongesteld en dan denk je: Oh, okay, dat was het. En dat kan je toch weer iedere maand verrassen. Dat je elke maand zo ontzettend wordt beïnvloed door die hormonen. En dus geleefd wordt. Je stemming wordt er zo door bepaald. Dat je ook voelt: als dit misgaat, zoals bij postnatale depressie, dat is echt heel heftig. Want na mijn bevalling had ik er ook heel veel last van. Dat is dan puur een stofje in je hoofd, dat is toch niet normaal?’
Hoe is dat voor de mensen om je heen?
‘Er zijn momenten dat ik zo kan uitvallen tegen mijn dierbaren, die dat totaal niet hebben verdiend. Maar het geduld is dan écht op. Soms weken aaneen. En daarna is alles opeens weer okay. Het is net of geduld ook een stofje is dat langzaam in je leven opraakt. Dat is niet fair, want je omgeving ziet het nooit aankomen. Ik loop in die periodes ook hele dagen sorry te zeggen. Dat is misschien ook weer een positief ding eraan. Mijn bullshitradar slaat heel snel uit. Dat ik denk: sodemieter op. Waar ik vroeger nog in meeging, heb ik nu het geduld niet voor.’
Kort samengevat: stemmingswisselingen?
‘Die stemmingswisselingen als gevolg van die hormonen kunnen best erg zijn. Je bent nog net niet depressief. Maar je kunt wel zomaar vanuit het niets de blues krijgen. Dat je denkt: als je me aanraakt, schiet ik in tranen. En ik kan niet uitleggen waarom. Het bepaalt dus heel erg je stemming. Terwijl je denkt: er is niets aan de hand! Ik ben gewoon uitgeslapen! Ik ben gezond! Ik ben goed opgestaan! En toch ineens zit ik in een rouwstemming. Het iets wat de hele tijd de aandacht opeist. Waar je niet altijd zin in hebt natuurlijk. Maar waar je wel wat mee moet.’
Het neemt je over?
Ja, en dan is het heel fijn als je ineens weer een rustigere periode hebt. En als je net bedenkt dat het al een tijdje rustig is, begint het weer. Wat een gedoe. Ook zo vreemd is dat ik vriendinnen heb, die nergens last van hebben. Dat geeft mij weer het gevoel dat ik een klager ben als ik vertel hoe ik mij soms voel. Maar goed, ik heb gewoon klachten. En je snapt het niet. Menstrueren is ook vervelend, maar dat begrijp je wel. Dat iets heel natuurlijks, van de natuur. Komt elke maand. Gaat weer voorbij. Een teken van vruchtbaarheid. Word je het niet, dan ben je zwanger. Nog best overzichtelijk dus. Nee, dan de overgang… .’
[services_wrap][services columns=”” align=”” image=”” title=”” ]Mylène d’Anjou
Mylène d’Anjou is een cabaretière met een sterke persoonlijkheid en een dijk van een stem. Op 20 januari 1966 werd zij geboren in Hoogvliet en al sinds haar 20e slooft deze selfmade diva zich uit in het theater. Met haar handen uit de mouwen en geen gezeur tourt deze autodidact met eigen cabaretvoorstellingen langs grote en kleine zalen, hangt moeiteloos de musicalster uit in musicals als ‘Grease’, ‘Mamma Mia’ en ‘Ciske de Rat’. Komend theaterseizoen speelt zij een rol in de musical The Addams Family.
Verder laat Mylène zich van haar meest komische kant zien in sitcoms als ‘Komt een man bij de dokter’ bij SBS6 of ‘Gebak van krul’ bij de VARA. Ook speelt ze vol vuur en overgave in toneelkomedies als ‘Powervrouwen’ en ‘Wordt u al geholpen?’ Ze schrijft liedjes en speelt met liefde in films of tv-series.
Meer informatie: website Mylène d’Anjou [/services][/services_wrap]