Joyce van Ombergen-Jong is vijftig, coach en woont met haar gezin in Zuid-Spanje. En ze is in de overgang. Privé en via haar werk komt ze veel in contact met andere vrouwen in de overgang. Op ons platform bericht ze over deze ontmoetingen.
‘Mam, waar liggen mijn sokken? Mam, kun je het gat in mijn spijkerbroek maken? Mam, wat eten we vandaag?’. ‘Mam… vul zelf maar in…’ Hoe vaak ik antwoord heb gegeven op dit soort vragen. Bijna automatisch, in ieder geval zonder al teveel erbij na te denken.
Kinderen verantwoordelijkheid geven
Voordat de vraag uitgesproken was, was ik meestal al met de oplossing bezig. Menig probleem of uitdaging van mijn kinderen heb ik me op die manier toegeëigend. Het voelde als compleet normaal. Totdat ze wat groter werden en ik ze meer verantwoordelijkheid begon te geven. Ik realiseerde me dat het grote loslaten een proces is dat ik maar beter goed kon leren beheersen om latere emotionele drama’s te voorkomen.
“Haar kinderen zijn een dag van de week verantwoordelijk voor het eten”
Zorghormonen nemen af tijdens overgang
Maar steeds vaker denk ik: ‘Ja hallo, zoek eerst even zelf voordat je het aan mij vraagt. Realiseer je dat er ook een papa in the house is waar je het aan kunt vragen?’. Of nog erger: ‘Wat kan mij het boeien, zoek het uit!’. In het begin schrok ik best wel van deze gedachten en soms botte manier van reageren. Totdat ik een artikel las waarin uitgelegd werd dat tijdens de overgang niet alleen je eitjes opraken, maar ook je zorghormonen. Wat een opluchting! Ik was niet langzaam aan het veranderen in een onverschillige cold hearted mum. Mijn gevoel en gedrag bleken volkomen verklaarbaar.
Meer tijd voor jezelf
Een aantal vriendinnen die ik erover spreek, herkent dit fenomeen. De een geeft aan gewoon meer tijd voor zichzelf te willen hebben en nu ook eindelijk te nemen. De ander houdt minder rekening met de agenda van de rest van het gezin. Weer een ander vertelt dat ze haar kinderen elke week een dag verantwoordelijk maakt voor het eten. En dat er dan een dagje pizza op tafel komt… so be it!
De keuze hebben
Het grappige is dat sinds ik weet dat ik er officieel “niks aan kan doen”, ik veel bewuster stilsta bij hoe ik WIL reageren. Want ook al kunnen ze inmiddels alles zelf, weet ik ook dat ze binnen niet al te lange tijd uit zullen vliegen. Ik KAN bepaalde dingen dus nu nog voor ze doen. Het feit dat ik een keuze heb, maakt dat ik er veel relaxter onder ben en er vaker voor kies wel iets te doen. Gewoon … omdat het kan.
[services_wrap][services columns=”” align=”” image=”” title=”” ]Joyce van Ombergen-Jong
Joyce coacht vanuit Málaga jongeren en hun ouders bij studiekeuze en stress. Zij heeft coachingsprogramma’s ontwikkeld waarmee ze jongeren helpt hun eigen keuzes te maken en te ontdekken waar ze écht blij van worden. Ouders helpt ze bij het zo ontspannen mogelijk begeleiden van hun kinderen bij studie en stress. De programma’s zijn online te volgen; daarnaast werkt Joyce veel via Skype. Verder schrijft ze regelmatig over onderwerpen die haar bezighouden en raken in de wereld om haar heen.
Meer informatie: yourjourney.academy
[/services][/services_wrap]Meer columns van Joyce:
‘De overgang is een soort van eh… vergeten onderwerp’
‘Een gezin managen lijkt op leidinggeven aan een team’
‘De overgang als nieuwe levensfase: alles kan weer!’
Bekijk ook: I’M Vlog: Weet je dat je zorghormoon afneemt?
